Kościół pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny

Nr rejestru zabytków Ks.A 110

Wieś Spytkowice założył w połowie XVI wieku Wawrzyniec Spytek Jordan, kasztelan krakowski. Wioska należała do parafii Łętownia, a następnie do Raby (dolna część)  i Jordanowa (górna część, skąd jednak liczniej uczęszczano do parafii w Orawce).

Biskup krakowski Andrzej Stanisław Załuski 18 września 1758 roku erygował parafię w Spytkowicach. Niemalże natychmiast przystąpiono do prac budowlanych. Kościół zbudowany został w latach 1763 – 1765. Świątynię konsekrował w 1766 roku biskup sufragan krakowski Franciszek Podkański, ustanawiając patronką kościoła Niepokalane Poczęcie Najświętszej Marii Panny. Fundatorem kościoła był hrabia Roman Sierakowski, chorąży krakowski, sędzia grodzki, starosta Olszowski, wraz z żoną Teresą – właściciele Spytkowic w połowie XVIII wieku.

Kościół zbudowany z belek świerkowych i modrzewiowych, jednonawowy, orientowany. Jest to budowla w konstrukcji zrębowej o ścianach oszalowanych pionowo z listwowaniem. Kościół zbudowany jest w stylu romańskim w kształcie krzyża – nawa i transept pokryte są niezależnymi dachami przyczółkowymi, a trójboczne, zamknięte prezbiterium dachem wielopołaciowym. Na wschodniej ścianie zewnętrznej prezbiterium znajduje się drewniana kapliczka z obrazem olejnym, przedstawiającym Chrystusa w Ogrójcu, namalowanym w roku 2004 przez Macieja Banasia. Nad nawą mieści się duża, wieloboczna wieżyczka sygnaturowa o charakterze barokowym, zakończona hełmem o spłaszczonej bani, z latarnią i cebulką. Do prezbiterium przylegają piętrowa zakrystia, po lewej stronie i kaplica Serca Pana Jezusa, po prawej stronie. Wewnątrz pozorne sklepienia kolebkowe w nawie oparte są na słupach. Wystrój kościoła pochodzi z 2 połowy XVIII wieku.

Kościół został rozbudowany o część tylną w 1929 roku wg planu inż. Tretera z Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Polichromię wykonał M. Szczurowski za proboszcza ks. F. Kondelewicza w 1893 roku. W 1983 roku wymieniono sufit i wykonano nową polichromię na suficie wg wzoru poprzedniego.

Kościół znajduje się na cmentarzu ogrodzonym płotem z belek drewnianych z dwoma ozdobnymi bramami wejściowymi przebudowanymi w latach 70-tych XX wieku przez miejscowych cieśli. Całe ogrodzenie pokryte jest gontem.

 

 

 

 

 

Ołtarz

W kościele Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny jest 5 ołtarzy.

W rokokowym ołtarzu głównym znajduje się obraz Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny, na jej głowie złocona korona i 12 gwiazd. Za nim drugi, zasłonięty obraz, jest to płaskorzeźba przedstawiająca Najświętszą Marię Pannę w niebie, u jej stóp św. Franciszek z Asyżu, odsuwany na miesiąc sierpień tzw. „Porcjunkula”. W górnej części ołtarza obraz św. Michała. Po obu stronach ołtarza drzwi łukowe, nad nimi postacie aniołów naturalnej wielkości z drzewa i złocone.

Na ścianach prezbiterium znajdują się obrazy czterech Ewangelistów.

Przed ołtarzem głównym w prezbiterium znajduje się nowy ołtarz soborowy z białego marmuru, konsekrowany przez księdza kardyna

ła Stanisława Dziwisza 18 września 2008 roku, w 250 rocznicę erygowania parafii.

Po prawej stronie prezbiterium jest kaplica, a w niej ołtarz Serca Pana Jezusa, drewniany. Wewnątrz figura Serca Pana Jezusa, rzeźba w drzewie malowana, umieszczona w niszy. Po bokach ołtarza figury aniołów, rzeźby w drzewie, złocone.

Po prawej stronie nawy głównej jest ołtarz drewniany, w nim znajduje się obraz Pana Jezusa na krzyżu, malowany na płótnie. Ołtarz malowany i złocony.

Po lewej stronie nawy głównej jest ołtarz drewniany Świętej Rodziny, w nim obraz Świętej Rodziny malowany na płótnie. Ołtarz malowany i złocony.

Na szczególną uwagę zasługują również: Chrystus na Krzyżu z 1619 roku, obraz ten znajduje się w zakrystii, posąg Chrystusa Zmartwychwstałego z XVIII stulecia, rokokowa ambona oraz późnobarokowa kamienna chrzcielnica.

 

Chrzcielnica

W kaplicy Serca Pana Jezusa, po lewej stronie, znajduje się późnobarokowa, kamienna chrzcielnica, wykonana z piaskowca, na kamienny postumencie. Noga rzeźbiona poczwórnym gzymsem, pokrywa drewniana. W 1998 roku odnowiona, zdjęto farbę, która pokrywała kamień.

Organy

Organy mechaniczne, o napędzie ręcznym i elektrycznym. Zbudowane w 1902 roku przez Tadeusza Falla, organomistrza ze Szczyrzyca, pomalowane i złocone. Zbudowane w stylu szafkowym, posiadają 2 manuały i 16 rejestrów, dodatkowo 3 na pedale. W latach osiemdziesiątych XX wieku przeszły gruntowną konserwację. Remontowane w 2003 roku.

Dzwonnica

Nr rejestru zabytków Ks.A 110

Obok  kościoła stoi osobno drewniana dzwonnica z XVIII wieku, wzniesiona prawdopodobnie wcześniej niż kościół. Ma charakterystyczną budowę, wzniesiona na kamiennej podmurówce, stoi na czterech drewnianych słupach,  konstrukcji zrębowej, pochyłych ścianach z hełmem baniastym, pokrytym pierwotnie gontem, a obecnie blachą miedzianą. Wiszą w niej trzy dzwony.

Pierwszy jest darem fundatora, noszący jego nazwisko, tytuły i herb, a poświęcony Najświętszej Marii Pannie Niepokalanie Poczętej. Umieszczono na nim urywek z Psalmu 94 „Si vocem audieritis nolite obdurare corda vestra” (Jeżeli usłyszycie głos Jego, nie zatwardzajcie serc waszych). Jest on dziełem Polaka o nieznanym nazwisku. W 1932 roku miejscowi wierni oraz parafianie z USA ufundowali dwa dzwony. Jeden z nich przeznaczony do kaplicy św. Szymona. W 1939 roku zakupiono ze składek ludności kolejny dzwon. Zostały one zrabowane przez Niemców, a dzięki staraniom jednego z mieszczan po zakończeniu działań wojennych wróciły znów do parafii.

O zabytkowej wartości dzwonnicy może świadczyć fakt, że czasopismo watykańskie „Osservatore Romano” z dnia 20 października 1936 roku zamieszczając artykuł Leonarda Kociemskiego, ilustrowany zdjęciami z Wydziału Turystyk

i Min. Komunikacji w Warszawie, umieścił na miejscu naczelnym fotografię dzwonnicy „ jako  – według opinii Ministerstwa nadesłanej wraz z artykułem do Urzędu Parafialnego – jedną z najpiękniejszych i najbardziej charakterystycznych dzwonnic drewnianych w Polsce”.

 

 

Grota

W obrębie cmentarza kościelnego w części północno – wschodniej, znajduje się grota na wzór groty z Lourdes, postawiona przez księdza Franciszka Czerniawskiego w 1958 roku na pamiątkę 100 – lecia objawień w Lourdes.

 

 

 

 

 

 

 

Karczma

Nr rejestru zabytków Ks.A 375

Budynek zbudowany na początku II połowy XVIII wieku, jako karczma wiejska. Parterowy, na planie prostokąta, od frontu dobudowany w XX wieku przez architekta Franciszka Mączyńskiego. Posiada drewniany ganek z dwoma słupami i facjatą, szeroki okap wsparty na zwielokrotnionym gzymsie. Korpus w układzie dwutraktowym, ze sklepioną kolebkową sienią, z dobrze zachowanymi lunetami. Ściany zewnętrzne ożywione podziałami ramowymi. Dach mansardowy pierwotnie kryty gontem, obecnie blachą.

KAPLICZKI PRZYDROŻNE

 

Kapliczka z Figurą Jana Nepomucena

Kamienna kapliczka z przełomu XIX/XX wieku położona w Centrum Spytkowic, w ogrodzie Państwa Stanisławy i Józefa Bielańskich. Autor nieznany, prawdopodobnie warsztat małopolski.  Kapliczka kamienna wykonana z kamienia piaskowcowego, składająca się z bogato rzeźbionego cokołu, postumentu oraz figury św. Jana Nepomucena. Święty ukazany jest w postawie stojącej w lekkim kontrapoście na lewą stronę. Ubrany w kapłańską, czarną sutannę z białą rokietą sięgającą za kolana i ozdobioną haftem. Na ramiona narzucony brązowy mucet wiązany tasiemką pod szyją. Twarz ma okoloną zarostem, włosy lekko falujące. Na głowie kapłański czworograniasty biret z pomponem. Ręce Świętego zgięte w łokciu, podtrzymują duży krzyż z rozpiętą na nim postacią Chrystusa. Wzrok wpatrzony w wizerunek Ukrzyżowanego. Figura zwieńczona metalowym, półkoliście wygiętym baldachimem pełniącym rolę daszka.
Św. Jan Nepomucen uchodził za nieformalnego patrona Czech, a jego kult silnie promieniował na sąsiednie ziemie, zwłaszcza na Śląsk. Przypisano mu skuteczne wstawiennictwo w obronie przed powodzią i nawałnicami. Strzegł zasiewów przed wylewami rzek, chronił pola od burzy i gradu, ochraniał przeprawy przez rzeki i mosty. Patronował żeglarzom, flisakom i innym zawodom związanym z pracą na wodzie. Jako patrona dobrej sławy wzywana go także w wielu innych potrzebach – chronił przed oczernianiem i złym słowem.

Kapliczka Św. Jana Nepomucena została poddana renowacji w 2014r.

 

Kapliczka z Figurą Matki Boskiej z Dzieciątkiem Jezus

XX- wieczna przydrożna, kamienna, wolnostojąca kapliczka usytuowana jest w pobliżu głównej drogi Kraków-Chyżne na niewielkim wzniesieniu wśród łąk. Całość jest zwrócona frontem do głównej drogi czyli na wschód. Teren wokół obiektu został ograniczony prostym ogrodzeniem z żelaznych prętów pionowych zakończonych lancetowato połączonymi w całość trzema poziomymi pasami prostych płaskowników. Tuż przy ogrodzeniu, w jego narożach posadzono cztery lipy.

 Autor obiektu, ani warsztat w którym powstał nie jest znany. Według inskrypcji powstała na zlecenie Józefa i Marianny Kietów w 1902 roku prawdopodobnie w podzięce za długo oczekiwane potomstwo.

Figura przedstawia Matkę Boską z dzieciątkiem. Dzieciątko opiera główkę o policzek matki, a ona jakby lekko skłania się w Jego stronę. Jest to rzadkie przedstawienie rzeźbiarskie gdzie Madonna ma tak bliski kontakt z Dzieckiem. Maria ubrana w długą tunikę i mocno udrapowany płaszcz spięty pod szyją. Płaszcz ozdobiony brzegami ornamentalną bordiurą. Włosy ma owinięte chustą, na którą nałożona jest dekoracyjna korona z rautami i kabaszonami. W prawej ręce trzyma berło z gałązką kwiatów lilii. Lewą podtrzymuje dziecko. Mały Jezus ubrany w długą tunikę. Prawą ręką błogosławi, lewa otwartą dłoń ma skierowaną w bok. 

Figurę osłania blaszany daszek wygięty łukowo z dekoracyjnie wyciętym zębami od frontu.

W okresie letnim 2010 roku obiekt został poddany kompleksowej konserwacji na zlecenie Urzędu Gminy.   

Figura przydrożna z Krzyżem

Wykonana została w 1906 roku położona w Spytkowicach w pobliżu Szkoły Podstawowej Nr 2. Autor nieczytelny – umieszczony w prawym dolnym rogu tablicy inskrypcyjnej.  Figura wykonana jest z kamienia naturalnego – piaskowca. Od frontu w centralnym miejscu wykuta nisza zakończona półkoliście. W niszy umieszczona płaskorzeźba przedstawiająca Madonnę z dzieckiem, prawdopodobnie są to postacie św. Marii i małego Jezusa. Obie postacie stoją, Madonna po prawej stronie, odziana w długie szaty z chustą na głowie, dziecko po lewej w długiej sukni i długich włosach. Ukazani są w czynności przekazywania sobie czegoś z rąk do rąk. Figura zwieńczona jest kamiennym elementem w formie swoistego kapitelu, jest najszerszym elementem w tej części figury. Z kolei w centralnym jego miejscu znajduje się piedestał pod krzyż, zwężający się ku górze. Na piedestale jest ustawiony kamienny krzyż wraz z postacią Ukrzyżowanego Jezusa. W dolnej partii krzyża znajduje się nieco większa stopa w formie prostego sześcianu. Krzyż o fazowanych krawędziach i ostro zakończonych ramionach. W centralnym miejscu postać Ukrzyżowanego Jezusa, powyżej rzeźbiona tabliczka INRI. 

Przydrożna figura została odrestaurowana w 2012 roku, inwestorem był Urząd Gminy Spytkowice. 

Metalowy krzyż na kamiennym postumencie

Pochodzi z połowy XIX wieku, autor dzieła nieznany, wiadomo jedynie, ze powstanie obiektu było z inicjatywy Księdza Kałuskiego, usytuowany w Spytkowicach przy drodze Chyżne – Zabornia 293m od UG w stronę Jabłonki po prawej stronie. Obiekt kamienny, składa się z kilku elementów kamienia piaskowcowego oraz metalowego żeliwnego krzyża wraz z postacią Jezusa Ukrzyżowanego.

Pierwsza część nagrobka podstawa, jest w kształcie leżącej płyty na rzucie prostokąta. Jest najszerszym elementem wykonanym z jednego kawałka kamienia. Kolejnym elementem jest mniejsza płyta również na rzucie prostokąta, obie części tworzą schodkową podstawę. Na podstawie w formie schodkowych plint ustawiony jest centralny element nagrobka składający się z cokołu, kolumny z bazą i prostej głowicy. Cokół prosty wpisujący się w prostopadłościan stojący, wykonany z jednego kawałka kamienia.

Od frontu wykuta prostokątna płytka blenda zwieńczona półkoliście. W górnej jego partii dookoła cokołu wykuty ćwierćwałek stanowiący bazę kolumny. Powyżej trzon kolumny, owalny, smukły, pionowy, wykonany z jednego kawałka kamienia. Kolumna zwieńczona jest prostą, ośmioboczną głowicą w formie gzymsu. Środkową ośmioboczną powierzchnie pokrywa blaszany pasek blachy z uchwytami flagowymi. Głowica stanowi piedestał pod metalowy krzyż. W centralnym miejscu głowicy wmontowany jest krzyż wraz z postacią Jezusa Ukrzyżowanego.

Krzyż w dolnej partii posiada przedstawienie w postaci dwóch aniołów analogicznie ułożonych po obu stronach trzonu. Anioły przedstawione w postawie stojącej w długiej szacie do kolan ze złożonymi dłońmi do modlitwy, wewnętrzne skrzydła rozłożone, zewnętrzne złożone. Anioły stoją na rozbudowanym motywie roślinnym stanowiącym stopę krzyża. Dolne ramię krzyża proste ozdobione na zewnętrznych krawędziach wypukłą ramką.

Poniżej skrzyżowania ramion Jezus Ukrzyżowany, odziany perizonium. Pod stopami Jezusa prostokątna tabliczka inskrypcyjna, zakończona w dolnej partii zdobieniem roślinnym. Ramiona górne i boczne ozdobione na całej długości motywem roślinnym. Na górnym ramieniu tabliczka z napisem INRI. Końce krzyża zakończone półkoliście, zwieńczone pąkiem roślinnym.     

 

Kapliczka przydrożna z figurą Chrystusa Ecce Homo

XIX wieczna kapliczka usytuowana w Spytkowicach  obok szosy Chyżne – Kraków przed budynkiem organisty naprzeciw kościoła.

Kształt kapliczki wskazuje, że była wykonana przez osobę znającą styl neobaroku. Postać Chrystusa potraktowana schematycznie i sztywno. Twórcą mógł być zarówno bardzo zdolny rzeźbiarz ludowy, jak i warsztat kamieniarski. W niewielkiej odległości znajdują się jeszcze trzy kapliczki o prawie identycznych postumentach i tym samym wykonaniem figur. Wszystko to wykazuje, że były wykonane rzez tę samą osobę lub zespół osób w zbliżonym czasie.

Wiadomo tylko, że w księgach wizytacyjnych z 1861 roku odnotowana, że kapliczka z figurą Chrystusa została ufundowana przez proboszcza Seweryna Kałuskiego za 12 reńskich. 

Istnieje wersja, która wskazuje na autorstwo Wincentego Szyszko zmarłego w 1867 roku w wieku około 30 lat. Szyszko był synem kowala, a utrzymywał się głównie z ze snycerki. Jednak wydaje się wątpliwe oby człowiek, który pracował sam i nigdy się nie dorobił majątku mógł być twórcą czterech tak okazałych przedstawień figuralnych. Wersja ta nie znajduje zresztą żadnego potwierdzenia.

Ludność miejscowa też nie potrafi określić czasu powstania, autora, ani fundatora. W XIX wieku przez Spytkowice przeszła zaraza, która zdziesiątkowała ludność. Wieś prawie przestała istnieć. Wymarło około 90% ludzi. Po ustąpieniu zarazy osiedliła się tu głównie ludność Podhala dla których te tereny były bardzo atrakcyjne. Być może dlatego brak jakichkolwiek przekazów dotyczących figur przydrożnych. 

Kapliczka w całości jest wykonana z piaskowca. Zbudowana z cokołu , wydłużonego w pionie postumentu, zwieńczenia, podstawy pod figurę i rzeźby. Z boku trzon ozdobiony podwójnymi wolutami z dekoracyjnymi spływami, od frontu płaskorzeźbioną główka anioła. Postać Chrystusa przedstawiona w pozycji stającej w prawie nieznacznym kontrapoście, w nienaturalnym pochyleniu do przodu. Twarz wyraża zadumę nad losem ludzkim. Korona cierniowa na głowie, sznur, a raczej powróz założony na szuję wskazuje na przedstawienie Ecce-ho-mo, co znaczy ,,oto człowiek”. Spiralne loki włosów oraz obwarzankowe węzły na sznurze zwisającym x szyi sugerują wpływ neobaroku. Ogólnie rzeźba wykonana jest sztywno i topornie, tył potraktował bardzo schematycznie. Figurę osłania przed deszczem blaszany, daszek. 

W miesiącach letnich i jesiennych 1998 roku obiekt został poddany pracom konserwatorskim, które zostały przeprowadzone przez mgr K. Antoniak na zlecenie Gminy Spytkowice.     

 

Kamienna kapliczka z figurą św. Józefa

W całości została wykonana z piaskowca typu magurskiego, zbudowana z podstawy, cokołu, zwieńczenia i figury. 

Nie jest znana data powstania, autor ani fundator. Brak jakichkolwiek przekazów pisemnych czy ustnych dotyczących obiektu. Prawdopodobnie czas powstania kapliczki przypada na XIX wiek, wykonana w nieznanym warsztacie kamieniarskim.

Kapliczka z figurą św. Józefa jest bardzo zbliżona [postumenty mają prawie identyczne] z pozostałymi trzema kapliczkami z figurami: Matki Boskiej Bolesnej, Chrystusa ECE Homo i św. Jana Napomucena. 

Podobieństwa są widoczne zarówno pod względem formy, wielkości, kształtu, jak i pod względem rzeźbiarskim figur. Wszystko wskazuje na to, ze powstały w tym samym zakładzie kamieniarsko-rzeźbiarskim, prawdopodobnie wykonane przez tę samą osobę i w zbliżonym czasie. Niestety żadna z figur nie jest sygnowana i na wszystkich brak jakichkolwiek inskrypcji. 

Rzeźba św. Józefa przedstawiona jest bardzo schematycznie. Stojąca sztywno postać świętego z lekko ugiętą prawą nogą, na rękach trzyma baraszkującego [bawiącego się brodą Józefa] małego Jezusa. Ubrany w długa szatę z narzuconym na ramiona płaszczem. Rzemieślnik wykonujący figurę skupił się głównie na froncie, boki i tył potraktował bardzo schematycznie i sztywno. 

W miesiącach letnich 2004 i 2005 roku kapliczka została poddana konserwacji przez mgr K. Antoniak na zlecenie Urzędu Gminy w Spytkowiach.

 

Kapliczka z figurą Madonny w Spytkowicach

XIX wieczna kapliczka usytuowana w Spytkowicach  obok szosy Chyżne – Kraków na polu plebańskim naprzeciw kościoła.

Kształt kapliczki wskazuje, że była wykonana przez osobę znającą styl neobaroku. Postać Marii potraktowana schematycznie i sztywno. Twórcą mógł być zarówno bardzo zdolny rzeźbiarz ludowy, jak i warsztat kamieniarski. W niewielkiej odległości znajdują się jeszcze trzy kapliczki o prawie identycznych postumentach i tym samym wykonaniem figur. Wszystko to wykazuje, że były wykonane rzez tę samą osobę lub zespół osób w zbliżonym czasie.

Wiadomo tylko, że w 1861 roku jedna z nich tj. kapliczka z figura Chrystusa została ufundowana przez proboszcza Seweryna Kałuskiego za 12 reńskich. 

Istnieje wersja, która wskazuje na autorstwo Wincentego Szyszko zmarłego w 1867 roku w wieku około 30 lat. Szyszko był synem kowala, a utrzymywał się głównie z ze snycerki. Jednak wydaje się wątpliwe oby człowiek, który pracował sam i nigdy się nie dorobił majątku mógł być twórcą czterech tak okazałych przedstawień figuralnych. Wersja ta nie znajduje zresztą żadnego potwierdzenia.

Ludność miejscowa też nie potrafi określić czasu powstania, autora, ani fundatora. W XIX wieku przez Spytkowice przeszła zaraza, która zdziesiątkowała ludność. Wieś prawie przestała istnieć. Wymarło około 90% ludzi. Po ustąpieniu zarazy osiedliła się tu głównie ludność Podhala dla których te tereny były bardzo atrakcyjne. Być może dlatego brak jakichkolwiek przekazów dotyczących figur przydrożnych.

Kapliczka w całości wykonana z piaskowcu. Zbudowana z cokołu wydłużonego w pionie postumentu, zwieńczenia, podstawy pod figurę i rzeźby. Cokół potraktowany ozdobnie i jest prawie dokładnym odbiciem formy gzymsów górnej części  zwieńczenia. Z boku trzon ozdobiony podwójnymi wolutami, od frontu płaskorzeźbioną główką aniołka. Główka wykonana w zaprawie gipsowej z piaskiem i pomalowana farbami olejnymi. Wszystko to wskazuje, że została zamontowana wtórnie. Niżej stylizowana mensa ołtarzowa ze skośną podporą. Z tyłu trzonu mogła się znajdować wykuta inskrypcja, wezwanie czy data wystawienia kapliczki. Zwieńczenie stanowi szerokie, podwójne gzymsowanie z prostokątnymi wcięciami w narożach. Na nim nałożona niewielka podstawa z dekoracyjnymi gzymsami i spływami, na której stawiono figurę M.B.B. Postać Matki Boskiej Bolesnej przedstawiono w lekko tanecznej pozie. Rzemieślnik rzeźbiący figurę skupił się głównie na froncie. Boki i tył potraktował bardzo schematycznie i sztywno. Rzeźbę można zidentyfikować jedynie po wbitym w pierś sztylecie. Figurę osłania przed deszczem blaszany daszek. Całość wykazuje cechy neobaroku. Dolna część obiektu, tj. cokół pokryte w większości glebą i porośnięte trawami. 

W miesiącach letnich i jesiennych 1998 roku obiekt został poddany pracom konserwatorskim przeprowadzonymi przez mgr K. Antoniak na zlecenie Gminy w Spytkowicach.  

 

Kamienna kapliczka Serca Jezusowego

Przedstawia rzeźbę Jezusa Miłosiernego posadowioną na cokole z płaskorzeźbionymi postaciami świętych. 

Obiekt zlokalizowany jest przy wewnętrznej wiejskiej drodze tuż przy drzewie lipowym, nie bez powodu. Lipa stanowi symbol łagodności i domowego ogniska, drzewo – lekarz. Słowianie uważali, ze oszczędza ja piorun i chroni przed złymi duchami. Pod nią składano ofiary. W trakcie chrystianizacji lipę kojarzono z kultem Matki Boskiej, stąd rzeźby jej wykonywano z drzewa lipowego, a do dziś wiele kościołów jest otoczonych starodrzewiem lipowym. W tradycji polskiej, a zwłaszcza małopolskiej często można spotkać różne obiekty kultu, właśnie obsadzone drzewami. 

Dokładny czas powstania kapliczki jest nieznany, prawdopodobnie przypada na I połowę XX wieku. 

Kapliczka kamienna słupowa wykonana w kamieniu piaskowcowym, zwieńczona metalowym baldachimem oraz otoczona metalowym ogrodzeniem. 

Figura Jezusa usadowiona jest na cokole składającym się z kilku elementów kamiennych, od najszerszych spodnich, aż po węższe i smuklejsze ku górze. Od frontu posiada inskrypcję wyrytą w kamieniu, pisaną z dużej litery o treści: „NAJSŁODSZE SERCE JEZUSA/ZMIŁUJ SIĘ NAD NAMI./MATKO POCIESZMATKO UBŁAGAJ/O/MATKO PRZYCZYN SIĘ ZA NAMI/ FUNDATOROWIE/ JAN I KATARZYNA/ WORWOWIE”. Dookoła inskrypcji obiega wklęsła cienka ramka. Trzon jest najwęższym, a zarazem najdłuższym elementem cokołu. Zarówno od frontu jak i po bokach znajdują się nieczytelne płaskorzeźby przedstawiające świętych. 

Na cokole ustawiona jest pełnopostaciowa rzeźba przedstawiająca Jezusa Miłosiernego. Z całej formy wyróżniają się dłonie oraz realistycznie przedstawiona głowa. Prawa dłoń (prawdopodobnie, ponieważ się nie zachowała) skierowana ku górze w geście błogosławieństwa, a lewa wskazuje na serce otoczone cierniem i z płomieniami u góry. Przedstawiony z charakterystyczną brodą i wąsami. Twarz stateczna, włosy długie swobodnie opadają na plecach. Odziany w długą suknię opadającą na stopy, przepasany pod piersią sznurem. Przez lewe ramię przewija się długa szata zakrywająca plecy. 

W roku 2010 obiekt został poddany pracom konserwatorskim przeprowadzonym przez mgr Jana Chodorowicza na zlecenie Gminy Spytkowice.